alles door elkaar
Hola mami's en papi's.
Voor te beginnen ben ik naar het mooie Coloncito de Santiago geweest met la señora Gloria, die me altijd uitnodigd voor het een of ander te gaan bekijken. Maar dit was een flopje. Er geraken was al moeilijk, de onderkant van ons busje schuurde tegen een dikke steen aan en er liep veel te veel olie uit, dan zijn we maar a pie door de bossen gewandeld tot het hutje waar iedereen verzameld was. Een beetje zitten dansen met toffe oudjes en een klein wandelingeke gemaakt tot een wondermooie put in de grond vol met vuil water, waaauw. Dan maar teruggekeerd. Nog langs een indianen woning gereden vol met indiaantjes en die indianen komen dan zo stiekem kijken achter een hoekje, tof om te zien. Ik heb daar wel een vriendelijke vrouw leren kennen, ook een AFS' vrijwilliger. Ze nodigde mij uit om naar Penonomé te komen, waar veel AFS'ers zitten, die ik wel eens wou bezoeken. Bon, 2 dagen nadien zat ik dus in Penonomé, de maandag was dat dus en ben er gebleven tot vrijdag. Het was echt demax!
De eerste dag in Penonomé, wat zitten rondwandelen in het centrum, en daarna naar la señora Rebecca (de vrouw die ik ontmoet had in Coloncito) haar huis. Een twee-verdiepings huis en dat zie je hier niet vaak. Toffe familie enzo en er woont ook een AFS meisje uit Canada, een raar meisje was dat en ze sprak spaans met een mannenbrok van een stem ofzoiets, vies vies vies. Die avond zijn we dan nog naar X-zone geweest, een discotheek die daar stond omdat het de patronales van Penonomé waren. Weeral super geamuseerd ginder en we kregen allerlei gratis drank van zatlappen die er tog wel wat flikker uitzagen, ma swat, ik ga niets van die zatlappen aannemen wat al open is of in een beker ofzo, ik wil geen borracho-slijm drinken. De Peter (van Washington, Maryland) had twee keer gewonnen bij een moeilijk straatspel. We moesten een ringetje rond de dop van een seco-fles krijgen, door te gooien van op afstand. Maar de Peter is ne grote en heeft van die lange armen en won twee keer. Dan kregen we zo'n grote seco-fles en dan won hij nog eens en vroeg hij voor het geld (5dollar). Die zatlappen probeerden dat ook, maar wonnen niets (door den draai van zattigheid gooiden ze super slecht) en ze hadden er al veel te veel geld aan uitgegeven. Ze gaven ons dan altijd 5 van die ringetjes aan elk van ons, en zeiden dan ¡Suerte, suerte! (geluk wensen), maar wij konden daar ook niets van, en ze bleven maar betalen voor ons, ze dachten echt dat wij, blanken, daar meer geluk in hadden ofzo. Daarna hebben ze ons nog keiveel pintjes getrakteerd. De volgende dag zijn we (Peter, en de Belgen-> Liesbeth, Jordie en ik) naar Playa Fallarón geweest. Het was wel veel te hard aan het regenen, maar dat maakt ons allemaal niet uit, echte toeristen hé. Die busshauffeur zal ook wel raar opgekeken hebben toen hij ons afzette aan het strand in zo'n regen. Ik heb wel zitten blijten van het lachen met Peter in die bus, de Peter dat is echt zo'n ventje dat precies van een andere planeet komt, ik bedoel, zo in zijn eigen wereldje zo. Hij zat voor mij in dat busje en ik tik hem zo op de schouder en hij draait zich 'volledig in zijn eigen wereldje-om' en zegt bijna roepend(casi lispelend) '¡Mi bicicletta, mi bicicletta!, waarom dat hij dat zei, daar heb ik geen idee van, maar op de moment zelf had ik zoiets van ¡Huuueh?¿!?!! , en ik kon me niet inhouden van het lachen en begon zelf te wenen van het lachen, en Peter had niets door van de situatie. Zo'n Situaties kom je hier in Panamá wel vaak tegen en heb me al vaak kapotgeweend van het lachen. Dan wat aan het strand ge-relaxed zoals dat moet en een beetje gezwommen en gelopen enzo en dan nog een kakske gelegd in een oude local-mannetje zijn huis, die zijn huis aanbod om er een kakske in te leggen. Als dat niet het toppunt is van gastvrijheid ... Het dorpje van Fallarón vond ik wel de moeite, echt zo'n vissersdorpje met houten huisjes en naakte peuters die er rondlopen en oude boten en straten van zand enzo... mooi mooi mooi. Ik heb er wel geen foto's van getrokken, ik wil geen foto met een naakt kindje erop en dan op deze pagina publiceren, jullie zouden nogal raar opkijken. Terug thuis in Penonomé, was de oudste dochter (Anais, 20 jaar, de andere is 16 en heet Lisseth) van la señora Rebecca Tunion heel de tijd haar verleidingstrucjes aan het bovenhalen, vond ik wel grappig en nu haal ik even mijn neus op voor William, Tarick, Nawfel en Willem... Aja, we hebben ook nog een Poker avondje gehad één van de dagen in Penonomé, sorry, ik ben wat in de war met de dagen. Ja dat was wel gezellig, in het grote huis waar de toffe Liesbeth verblijft.
De dag erna ben ik nog eens naar de City gegaan met Vilde(noorwegen) en de 2 rare meiden uit Canada(Mylene en Evelyn) om cadeautjes te kopen voor kerstmis. Die Vilde is echt shopping-verslaafd. Ze had 500 dollar op verschillende plaatsen op haar lichaam. Als je wat op haar zou kloppen heb je een piñata waar briefjes geld uit vallen. Ik ben wel niet heel de tijd bij hun gebleven, anders zou ik er nogaltijd niet goed van zijn. ¡It's Shoppingtiiiiiiimmmeeeeeee! Ik ben wat alleen gaan zoeken en heb met een indiaan gepraat, jaja, dat was mijn doel hé, een koffiekletske doen met een indiaan, aplausje graag. Deze indiaan was van de stam Ngobë-Bugle en was tweetalig, hij kon Spaans en de 'waarom-ik-taal', want hij zei, ik spreek Spaans en Why me.. het zal wel op z'n indiaans geschreven worden, zoeits als waaimi ofzo of whjaimhi... Hij leerde mij wel een paar dingetjes...
Mira pa'bajo si querei aprender (dit is trouwens het dialect dat men in Parita spreekt.)
Nos Vemos (see you): in het 'waaimi': Broh!
Riri, Gyals, nenas, monas(apin), muñecas, mamis, chichi, bebe... ( kortweg, mooie meisjes): in 'waaimi': Merry.
Meer verstond ik niet, maar je moet het wel mompelend uitspreken.
Dan terug thuis in Penonomé. Naar discotheek 'Climax' geweest, want het was Ladies Night, mmmmmmmmmm, Latinas op nen hoop, meéehehehehe. Het was ook weeral een plezante avond. Peter was de wind in en we hebben er goed mee gelachen. Wat ik nog kan zeggen is dat Penonome stinkt, alee dat vind ik toch. Als jij, Liesbeth, de geur van stierenpoepoe aankunt, mij goed. De volgende ochtend nog rap met la señora Rebecca naar de ochtend mercado, ziet er wel tof uit zoiets. Kraampjes van hout en plastic-zak-daken. Veel pick-ups vol met fruit en ajuin en yucca en watermeloenen en bananen en tomaten en guayaba en brood en naranjas en ... en dan terug naar Parita want Tío Amado was jarig. Ik kwam thuis en er was nieeeeeeeeeeemand (Blondeel), dat had ik nog niet meegemaakt. Ik heb dan maar de machete gepakt en een super grote tekst in tío Amado's landgoed geschreven. Hij zit daar elke dag op z'n stoelke naar zijn radio te luisteren zoals ik al eens zei. Toen hij thuiskwam en dan richting zijn landgoed ging, liep hij gewoon, alsof het hem niets deed, plat over mijn verjaardagscadeau-supertekst-FelizCumpleañosTíoAmado-machete-versus-aarde-constructie! Maar ik heb het hem meteen vergeven, want hij ziet geen steek, een heel klein beetje maar. Maar toen hij zijn hoofd, iets-wat-meer richting grond richtte, was hij wel blij met het cadeau. En ik was blij dat ik die oude man gelukkig kon maken met zoiets simpel. Tío Amado was op het einde van de dag superfier op al de telefoontjes die hij gekregen heeft. ¡Eran 23! zei hij super fier, met een blik in zijn ogen die zijn nek wat dikker liet lijken. Nen dikke nek was het tegen de avond, ja dat was het, nen dikke nek ja! Haha, maar het is nog altijd wel een zalig oud ventje.
Vandaag(20 december, gelukkige verjaardag aan de Wiliiiiiiii!!!, haaa dat had ge ni verwacht é, een tekstke lezen en ineens, jaja jong, amuzeert u en ziet dat ge hem steekt é vandaag, tis uwen dag e maat.) met de Pana-pa naar een stuk landschap gereden in Parita waar hij nog nooit geweest was, op weg naar daar nog een borracho opgepikt die we afgezet hebben verderop de weg aan een huis waar hij achter een fles seco zou vragen. Dan nog een ander ventje opgepikt die ons door de jungle zou leiden, want dit gedeelte was echt jungle(ik denk nogal snel dat alles jungle is).
Je kon de apen zou horen, jungle geluiden, rare vogels en mooie spinnen, zelf een slangetje gezien (zie foto). Steile bergen in de jungle opgeklommen, lianen af moeten kappen om door te komen, over rotsen gesprongen, door prikkeldraden gekropen, in bomen geklommen, over riviertjes gesprongen, langs krokodillen poeltjes gelopen. Een echt avontuurtje dus. En toen kwamen we boven, wat een uitzicht weeral, zoals dat van Portobelillo, waar ik ook foto's van heb in één van mijn eerste tekskten. Op die foto's zie je dan wel een heel soort andere natuur, geen jungle, maar jangle... nnenene, het is egt zo'n natuur puur voor de stieren, alle jungle en jangle weggekapt. Daarom was ik blij om eens door de echtje jungle te lopen.
Bueno, ik ga nu even naar chitre nog wat cadeautjes zoeken voor kerstmis en daarna naar een groot verjaardagsfeest van Lety die 15 wordt. Ze heeft 500 uitnodigingen uitgegeven! Dat zal wel tot diep in de nacht doorgaan, ik verwacht al veel zatlappen...
Okeey, 'vandaag 24 december'. Het feest van Lety was de moeite en inderdaad veel zatlappen, zatte kinderen enzo waren ook van de partij. Dan hebben we allemaal goed zitten dansen op de lokale bandgroep van Parita, echt keigoed! Hoe zotter, hoe beter. Zondag ben ik vroeg opgestaan om mee te gaan met die paseo waarvoor ik mezelf had uitgenodigd. In het gezelschap van 2 AFS'ers uit Duitsland, waarvan 1 op een schele schildpad lijkt en een raar karakter heeft, hebben we met een colegial(privebus) met nog 9 andere inzittenden, een doortocht door de provincie Los Santos gemaakt(zie mapje). Het was een reisje van 8 uur lang, maar wel de moeite. Veel schone natuur, rijstkapmannetjes, transportpaarden in de bergen en stranden en bergen gezien. Playa Venado, playa El Arenal, beste bakkerijtje van Panama in Pedasí, Macaracas, Tonosí en Cañas met zicht op het eiland... dat waren de hoogtepunten van de paseo.
Gisteren, dinsdag, ben ik nog wat vroeger opgestaan, 3 uur was het. Niet van mijn gewoonten zo vroeg uit mijn bed te komen, maar deze keer wou ik de meest verse geur van koeienstront reuken en naar de mooie sterrenhemel kijken. Daarna zou ik een bus tot Penonomé nemen. Ik ben voor niets zo vroeg opgestaan, 2 bussen reden me voorbij, ik kon de namen van bestemming die op hun voorruit geverfd staan niet lezen, omdat hun lampen te fel in mijn ogen schenen en daardoor te laat mijn hand in de lucht stak om de bus te laten stoppen. Daarna liet ik elke auto stoppen die op een bus leek en ja dan is het wel gelukt en het gekke is dat niemand kwaad werd op me als ik ze liet stoppen voor niets, in België zou het al meteen ambras zijn. En ja zoals ik het al zei ben ik voor niets zo vroeg opgestaan, want toen ik in Penonomé aankwam zagen we (Liesbeth, Peter en ik) dat we pas een bus naar El Valle hadden om 11uur, en ik stond al 8 uur te popelen om El Valle te zien. Dan hebben we ons zoals clochards neergezet op een stoep in het centrum van Penonomé en wat zitten wachten, Peter heeft me een paar 'knock knock' jokes geleerd, we hebben wat met een andere zatte clochard zitten praten, totdat het Liesbeth en Peter te veel was. Ho, ik zou met zo'n mensen een ganse dag kunnen praten, wat er allemaal uit die hun stinkbek komt... En na ons gesprek nam hij afscheid door het vragen van wat geld voor een trajo(shot) alcohol. Toen hebben we hem lang niet in de ogen gekeken en is hij weggegaan. We zijn dan tegen half 1 in El valle aangekomen, na veel bergbochten en grappige situaties in de bus. Peter had weer honger en was moe, daarom viel hij wat te diep in slaap en voor hem in de bus zat er lief meisje DIE PLOTS EEN HOOFDSTOOT VAN DE SLAPENDE PETER ACHTER HAAR OP HAAR ACHTERHOOFD KRIJGT. CARAMBA! Peter werd dan natuurlijk wakker, ik weeral met tranen in mijn ogen van het lachen met die situatie. Stel je maar eens voor dat je nietsvermoedend in de bus zit te kijken naar de natuur rond je en plots krijg je een hoofdstoot tegen je achterhoofd. Peter heeft haar nog wel een paar keer aangeraakt, maar zonder dat hij dat wou. Zo met de topjes van zijn vingers over haar rug strelen, omdat zijn grote handen verder reikten dan hij dacht. Het meisje vond het niet erg hoor. We zijn dan uiteindelijk aangekomen in El Valle(super groot domein, met veel watervallen, wandelmogelijkheden in de jungle, de slapende indiaan beklimnmenm, canoën, parapel of hoe noemt dat...), dan is Peter opzoek gegaan naar voedsel, altijd honger, en dan zijn we naar de helende waters gegaan, we hadden daar meer van verwacht, maar hebben er toffe foto's aan overgehouden. Er was een stomme opzichter, we waren eerst in het helend bad gesprongen en wouden daarna ons vol met helende modder smeren, maar dat mocht niet volgens de regels, het moest in de andere richting gebeuren. Maar we hebben niet voor niets een dollar betaalt, we zijn dan als hij niet toekeek, ons vol gaan smeren met modder en dan zijn we met al die modder in dat helend zwembad gesprongen, dubbel helingsvermogen toch, en ja, ik voel me wel goed nu ja. Dab zijn we door de regen en ik op blote voetjes zoals dat hoort in Panama naar een andere plaats gestapt, na dat Peter zijn maaltijd gevonden had natuurlijk. We kwamen aan bij de plaats van bestemming en een kindje van 7 bood zijn diensten aan als gids, maar we wouden geen gids, dus zijn we er niet op in gegaan. Wat verder komen we nog een profiteur tegen, die deed alsof hij een toezichter van het één of ander was en vroeg ons 75 centavos inkom, gewoon doorgegaan, want we vroegen achter zijn legimentatie, thuis zei hij. Gelijk een schoolkind dat z'n agenda thuis is vergeten. Dan kwamen we terecht in een jungle. waar een kleine panamees een groep mensen aan het gidsen was, tof om te zien, dus vandaar dat fotoke. Na wat door de jungle getrokken te hebben, kwamen we uit aan twee prachtige watervallen, wel niet de grootsten van El Valle, maar wel de moeite. We moesten de laatste bus terug naar huis nemen, dus konden we er niet in zwemmen, we moesten ons haasten. Volgende keer gaan we erin zwemmen en trekken we nog wat verder de jungle in, daarvoor moeten we nog op die grootste waterval zien te komen, wieweet komen we indianengoud tegen, ho ho hooo. Het was er wel nog veel mooier als op de foto's! In de avond na nog wat gepraat te hebben met alcoholiekers, zijn ik en Peter goedkoop gaan eten in een Chinees restaurant van Penonomé. Hij voelde zich niet goed en is 3 keer na elkaar nen grote takeaway gaan leggen. Nog wat later op de avond zijn we op zijn koereursfiets met twee, naar zijn huis gefietst en wat ping pong gespeeld, grappig grappig grappig. Dan kwam ik bij mijn thuis aan in Penonomé en de meisjes waren boven in hun slaapkamer trajos bacardis aan het drinken. het was nog een leuk avondje.
Saludos mennekens... en een goed kerst en nieuw aan iedereen.
Auuweeeeeeee
Mattias .... da hadde ni veracht e zo ineens u naam zo , baf! Mattias! alee sluuuuuuuuuuu, ier wachten nog wat riris op u
